شعر بی دروغ

ما که این همه برای عشق

                   آه و ناله دروغ می کنیم

 

راستی چرا

در رثای بی شمار عاشقان

                     - که بی دریغ -

خون خویش را نثار عشق می کنند

 

از نثار یک دریغ هم

                       دریغ می کنیم؟

 

"مرحوم قیصر امین پور"

پیله...

بگــــذآر ،

پیــله کُننــد

بــه چـــآدرت،

مُـــدآمـ....

بــه پـــروآنـه شُــدنـت می ارزد...

 

دوستم: حریمِ مشکیِ من

چادر عربی

یادت هست همیشه لبخند میزدی؛

حتی وقتی شنیدی «خرمشهر» اشغال شد؟

گفتی شهرمان را پس خواهیم گرفت

و من هیچ وقت لبخند آخرت را فراموش نخواهم کرد؛

آن هنگام که چادر عربی خونی ات را روی صورتت کشیدم!

 

براساس سرگذشت «شهید مریم فرهانیان»

طاهره ی شهید

ازبین شهدای ششم بهمن سال 60، یه شهید بود که همیشه بیشتر دوستش داشتم. بیشتر برام جذابیت داشت.

در واقع تنها شهیدی که از بچگی خیلی بیشتر باهاش آشنا بودم شهید سیده طاهره هاشمی بود.

چون بین همه ی40شهید،طاهره تنها شهیدِخانم بود...
چون خیلی شجاع بود...
چون یه خانم محجبه چادری بود...
چون یه دانش آموز شهید بود...
چون سنش برای شهادت خیلی کم بود...

و...

 طاهره فقط 14 سالش بود...

آن ها چفیه داشتند، من چادر دارم...

آنان چفیه می بستند تا بسیجی وار بجنگند...

من چادر می پوشم تا زهراوار زندگی کنم...

آنان چفیه را خیس می کردند تا نفس هایشان آلوده ی شیمیایی نشود...

من چادر می پوشم تا از نفس های آلوده دور بمانم...

آنان موقع نماز شب با چفیه صورت خود را می پوشاندند تا شناسایی نشوند...

من چادر می پوشم تا از نگاه های حرام پوشیده باشم...

آنان چفیه را سجاده می کردند و به خدا می رسیدند....

من با چادرم نماز می خوانم تا به خدا برسم...

آنان با چفیه زخم هایشان را می بستند...

من وقتی چادر می بینم یاد زخم های پهلوی مادرم می افتم...

آنان سرخی خونشان را به سیاهی چادرم امانت داده اند...

من چادر سیاهم را محکم می پوشم تا امانتدار خوبی برای آنان باشم...